Όχι alla distruzione della scuola  - όχι στην καταστροφή του σχολείου -  έγραφαν  τα πανό των διαδηλωτών την  9ης Ιουλίου στην Ιταλία κατά τη διάρκεια της ψήφισης του νόμου για το καλό σχολείο, όπου πέρασε με 277 ναι, 173 όχι και 4 αποχές στην Ιταλική βουλή.

 

Σύμφωνα με τα εκπαιδευτικά συνδικάτα αλλά και τα σωματεία του ευρύτερου δημόσιου τομέα το «καλό» σχολείο του Ρέντσι δίνει τη χαριστική βολή στο δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

 

Οι σαρωτικές και αντιδραστικές καινοτομίες που αφορούν στη δομή - λειτουργία του σχολείου καθώς και στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών μπορούν να συνοψιστούν στα εξής σημεία

 

• Σχολική αυτονομία

 

Σύμφωνα με το νέο νομοθετικό πλαίσιο, στην έναρξη της σχολικής χρονιάς οι σύλλογοι διδασκόντων με την καθοδήγηση του διευθυντή σχεδιάζουν και καταθέτουν το πλάνο λειτουργίας του σχολείου με ορίζοντα τριετίας.

 

Τα γνωστικά αντικείμενα στα οποία επικεντρώνεται το νέο μοντέλο του σχολείου είναι οι κατευθυντήριες οδηγίες του ΟΟΣΑ και της Ε.Ε..

Ειδικότερα για την Πρωτοβάθμια εκπαίδευση προβλέπεται ενίσχυση των Αγγλικών, της μουσικής και της φυσικής αγωγής. Στη Δευτεροβάθμια προβλέπεται ενίσχυση στις ξένες γλώσσες, στην περιβαλλοντική εκπαίδευση και στα διαπολιτισμικά μαθήματα για τα γυμνάσια, ενώ στα λύκεια εστιάζεται στα αγγλικά των μη γλωσσικών μαθημάτων, καθώς και στην ιστορία της τέχνης.

 

Όλο το πλαίσιο των μαθημάτων και των αναλυτικών προγραμμάτων επικεντρώνεται στην καλλιέργεια δεξιοτήτων. Ένα όρος που διαχύθηκε στα «φιλόδοξα» προγράμματα του νεοφιλελευθερισμού που επιχειρήθηκαν να υλοποιηθούν με το Νέο Σχολείο στην ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα.

 

• Ο Διευθυντής – «υπέρτατος ηγέτης»

 

Κεντρικό ρόλο στην υλοποίησητου αυταρχικού μοντέλου αναλαμβάνει ο διευθυντής, ο οποίος αξιολογεί τους εκπαιδευτικούς, αφού λάβει υπ’ όψιν του τα πορίσματα της Εθνικής Επιτροπής αξιολόγησης. Δηλαδή ένα επταμελές συμβούλιο που αποτελείται από τρεις εκπαιδευτικούς, ένα μέλος ορισμένο από την περιφερειακή ΔιεύθυνσηΕκπαίδευσης και δύο γονείς (για τα λύκεια προβλέπεται η συμμετοχή ενός γονέα και ενός μαθητή). Στο έργο της επιτροπής ανήκει η «επιβράβευση» των «άριστων» μαθητών καθώς και η αξιολόγηση των νεοπροσληφθέντων.

 

Με το νέο νομοθετικό πλαίσιο ο διευθυντής του σχολείου με λυμένα χέρια καθορίζει τα bonus των ικανότερων, προσλαμβάνει προσωπικό και ορίζει επιστήθιους συνεργάτες το 10% του συλλόγου διδασκόντων. Η τρομοκρατία, η υποταγή και ο ανταγωνισμός στη χειρότερη εκδοχή του.

 

• Εθνικό μητρώο εκπαιδευτικών

 

Διαμορφώνεται σε κεντρικό επίπεδο του Υπουργείου Παιδείας η καταγραφή όλου του προσωπικού με τα στοιχεία και το προφίλ του κάθε εκπαιδευτικού. Χαρακτηριστικό του εφιαλτικού τοπίου είναι η διάταξη του νόμου που προβλέπει τη μετακίνηση για τις «ανάγκες της υπηρεσίας» οπουδήποτε στην ιταλική επικράτεια.

 

• Bonus 500 Ευρώ

 

Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που αποτελεί βασικό αίτημα των εκπαιδευτικών στα ιταλικά συνδικάτα, η κυβέρνηση Ρέντσι το μεταφράζει σε 500 Ευρώ το χρόνο για αγορά βιβλίων , παρακολούθηση θεάτρου ή κινηματογραφικών παραστάσεων.

 

• Χορηγίες

 

Κίνητρο για τους ιδιώτες που θα κάνουν δωρεές στα σχολεία αποτελεί η φοροαπαλλαγή και οι φοροελαφρύνσεις. Ο νόμος που ψηφίστηκε ανοίγει διάπλατα τις θύρες του σχολείου για την εισβολή των επιχειρήσεων. Οι εκπαιδευτικές μονάδες θα μπορούν να απολαμβάνουν τις δωρεές, να συμπράττουν σε συμβάσεις και κοινοπραξίες προκειμένου να αποκτήσουν υπηρεσίες ή και προϊόντα του ιδιωτικού τομέα.

 

Ο διευθυντής, ως επιχειρηματικό στέλεχος πια, αποκτά το δικαίωμα να ακυρώνει τις συμβάσεις των νεοδιοριζόμενων μετά το πρώτο δοκιμαστικό έτος. Οι συμβάσεις εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα πάνε περίπατο, ενώ κυριαρχεί η απαξίωση του εκπαιδευτικού έργου και της δημοκρατικής λειτουργίας του σχολείου.

 

• Αξιολόγηση

 

Έκθεση αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας, αξιολόγηση από διευθυντή, αξιολόγηση από επιτροπή εξωτερικών αξιολογητών, κόψιμο των «ανεπαρκών» στον πρώτο χρόνο εργασίας και μετακίνηση των υπολοίπων παντού στην Ιταλία καταργεί μονιμότητα, οργανικότητα και στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα.

 

 

“Δούλεψε όπως στη FIAT” θα μπορούσε να είναι ο τίτλος που αποτυπώνει τα σχέδια του Ρέντσι για την εκπαίδευση. Ισχνά μπόνους, βαθύς ανταγωνισμός, συνθήκες γαλέρας για να αυξάνονται τα κέρδη των ιδιωτών, που τρίβουν τα χέρια τους για το ευρύ πεδίο που ανοίγεται στις επιχειρήσεις που θα μπουν στο σχολείο.

 

Ο νόμος έχει ξεσηκώσει μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς. Μετά την απεργία της 8ης  Οκτωβρίου συνεχίζονται οι διαδηλώσεις ενάντια στο νόμο 107 για το «καλό σχολείο».

 

Οι μαζικότερες κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών απλώνονται σε όλες τις πόλεις και τις περιφέρειες. Στο Αμπρούντζο, την Πεσκάρα, τα Βασιλικάτα, τη Νάπολη, τη Ρώμη και τη Μπολόνια.

 

Το θερμό φθινόπωρο θα συνεχιστεί την Παρασκευή 13 Νοεμβρίου σε μία πανιταλική απεργία στην οποία συμμετέχουν και πρωταγωνιστούν οι cobas, unicobas & Confederazione Unitaria di Base (εθνική συνομοσπονδία σωματείων βάσης).

 

20 Νοεμβρίου 2015 Προκηρύσσεται μια νέα γενική απεργία με την Ένωση Βάσης των δημοσίων υπαλλήλων.

 

Όλες οι απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας στη γειτονική χώρα έχουν στόχο να αποκαλύψουν και να γνωστοποιήσουν σ’ όλο τον ιταλικό λαό ότι η μεταρρύθμιση «buona scuola» διαλύει το δημόσιο σχολείο, ξετινάζει τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών και δίνει χέρι βοηθείας στον ιδιωτικό τομέα. Κύρια όμως, ιδιαίτερα στα μαχητικά τμήματα των συνδικάτων όπως οι cobas, αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι μόνο θέμα ενός νόμου, αλλά θέτουν αιτήματα συνολκής αναμέτρησης με την νεοφιλελεύθερη πολιτική του Ρέντσι.  Προγραμματίζονται μποϋκοτάζ στις  επιτροπές και προχωρούν σε συλλογή υπογραφών για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος παράλληλα με απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στη μεταρρύθμιση.