ΟΟΣΑ
«ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ»
Εισαγωγικό σχόλιο, επιλογή και μετάφραση αποσπασμάτων: Παπαποστόλου Ελένη
Πρώτο μέρος
Τα μεταφρασμένα αποσπάσματα που ακολουθούν εμπεριέχονται στην αναφορά του ΟΟΣΑ για την ελληνική εκπαίδευση που αναρτήθηκε τον Μάιο του 2017 στην ιστοσελίδα του ΟΟΣΑ (διαθέσιμη στο http://www.oecd.org/edu/educationpolicyingreeceapreliminaryassessment.htm).
Η αναφορά, που ονομάζεται «Εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα: προκαταρκτική αξιολόγηση» (Education policy in Greece: a preliminary assessment), παραγγέλθηκε από την ελληνική κυβέρνηση (ως υποχρέωση που προκύπτει από το «μνημόνιο κατανόησης» που συμφωνήθηκε με τους δανειστές τον Αύγουστο του 2015 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), γεγονός που αναφέρεται τρεις φορές μέσα στο κείμενο. Ονομάζεται προκαταρκτική γιατί θα ακολουθήσει μια πιο εμβριθής ανάλυση, καθώς τα στενά χρονοδιαγράμματα που έθετε η μνημονιακή συμφωνία για την δημοσίευση της αναφοράς αυτής δεν άφηναν τα περιθώρια για κάτι τέτοιο, όπως αναφέρεται μέσα στο κείμενο. Ακόμα, αναφέρεται ξεκάθαρα ότι υπήρξε στενή συνεργασία ανάμεσα σε κυβερνητικούς παράγοντες αλλά και σε ακαδημαϊκούς και ειδικούς και τους αξιωματούχους του ΟΟΣΑ που διενεργούν την μελέτη γίνεται φανερό στη γλώσσα και το ύφος που υιοθετεί το κείμενο με πολύ προσεχτικές διατυπώσεις που μοιάζουν ιδιαίτερα με την επικοινωνιακή γλώσσα της κυβέρνησης (όπως για παράδειγμα η μη-τιμωρητική αξιολόγηση).
Παρόλη όμως τη διαφορετική επικοινωνιακή διαχείριση σε σχέση με την αντίστοιχη έκθεση του 2011 και παρόλο το εντυπωσιακό όραμα που περιγράφεται στην εισαγωγή, για όποιον γνωρίζει τους μηχανισμούς της αγοραιοποίησης της εκπαίδευσης, είναι φανερό ότι οι προτάσεις γίνονται στο έδαφος μιας τέτοιας νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης-απορρύθμισης, συνέχειας της πολιτικής που χάραξε η έκθεση του 2011 (της οποίας αναφέρεται ότι είναι η συνέχεια στις νέες συνθήκες – στα αποκαϊδια δηλαδή της μνημονιακής λαίλαπας). Άλλωστε, ήδη τα αναμενόμενα μέτρα δείχνουν πώς κατανοείται η αντιμετώπιση του φαινομένου των χιλιάδων αναπληρωτών που στιγματίζεται ως πρόβλημα με παιδαγωγικές επιπτώσεις: η συγχώνευση σχολικών μονάδων και η έμμεση επέκταση του ωραρίου με τον αποχαρακτηρισμό της ώρας σίτισης των μαθητών ως διδακτική, γίνεται μια μεγάλη εξοικονόμηση θέσεων εργασίας – κάτι που έρχεται σε ευθεία αντπαράθεση με τα αιτήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας για μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών.
Παρότι η έκθεση βρίσκεται αναρτημένη από τον Μάιο του 2017 δημόσια στην ιστοσελίδα του ΟΟΣΑ, δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα στην Ελλάδα. Έτσι αποκλείεται από την πρόσβαση ένα μεγάλο μέρος των πολιτών στην Ελλάδα, σε ένα πολιτικό κείμενο που αφορά το μέλλον της εκπαίδευσης στην Ελλάδα και λίγο ως πολύ χαράζει την εκπαιδευτική πολιτική.
Είναι φανερό, από τα παραπάνω, ότι οι αιτιάσεις περί συμβουλευτικού χαρακτήρα του κειμένου αυτού δεν ευσταθούν, αν και είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς ποιος καθοδηγεί και ποιος καθοδηγείται: δεν είναι μήπως η ελληνική κυβέρνηση που, προκειμένου να εφαρμόσει τις πολιτικές στις οποίες έχει δεσμευτεί, παραγγέλει μια έκθεση «στα μέτρα της» σε ότι αφορά το επικοινωνιακό επίπεδο, ώστε να κρατήσει ισορροπίες ανάμεσα στο κομματικό της ακροατήριο, στους ψηφοφόρους της , στο σώμα του ζωντανού στοιχείου της εκπαίδευσης, στην αντιπολίτευση – εσωτερική και εξωτερική- και σε όσα έχει υπογράψει;
Θεωρήθηκε έτσι σημαντικό να παρουσιαστούν σε μετάφραση τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της έκθεσης.
Στο πρώτο μέρος παρουσιάζεται μέρος του προλόγου, ολόκληρη η περίληψη και το μεγαλύτερο μέρος της εισαγωγής (παραλείφθηκε το κομμάτι που αφορά την εκτίμηση της υπάρχουσας κατάστασης και των όσων έχουν ήδη γίνει από το 2011 και εντεύθεν, καθώς θεωρούνται γνωστά στο ελληνικό ακροατήριο). Παρότι θα μπορούσε να παραλειφθεί η εισαγωγή, η περιγραφή ενός οράματος για την ελληνική εκπαίδευση δίνει την ευκαιρία να ασκηθεί ο αναγνώστης στην ανάγνωση ανάμεσα από τις γραμμές ενός τέτοιου κειμένου, αφού στην περίληψη έχουν ήδη διατυπωθεί (έστω και ακροθιγώς) οι νεοφιλελεύθερες επιλογές της διαχειριστικής αυτονομίας με λογοδοσία και της παιδαγωγικής της αξιολόγησης των μετρήσιμων στόχων μέσω πανεθνικών εξετάσεων ώστε να κατηγοριοποιούνται τα σχολεία και να κινείται η αγορά, κι όλα αυτά στο όνομα των λιγότερο προνομιούχων μαθητών (όπως έγινε και αλλού καταλήγοντας στην καταστροφή των δικών τους δημόσιων σχολείων).
OECD - Education policy in Greece: a preliminary assessment
ΟΟΣΑ - «Εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα: προκαταρκτική αξιολόγηση»
Πρόλογος (Foreward):
(αποσπάσματα)
…..
This report was prepared in response to a request by the Government of Greece in line with the Memorandum of Understanding concluded between Greece and the European Stability Mechanism (ESM) in August 2015, and it is part of the work that the OECD is doing under the OECD-Greece Joint Steering Committee, established in March 2015. It follows up on the 2011 OECD education review of Greece focusing on a series of underlying issues that can contribute to raising the quality of education. They include:
1. Procedures for budgeting expenditures for education (Chapter 3).
2. Ways to increase the autonomy of (a) schools, (Chapter 2) and (b) universities and other post-secondary institutions; study the functioning and governance of tertiary education institutions (TEI) as well as measures to ensure transparency (Chapter 7).
3. Training and development for effective school leadership (Chapter 4).
4. The development of all-day schools (Chapter 6).
5. Links between research institutions, universities and the technological educational institutions (Chapter 7).
6. Procedures for the reliable monitoring of the implementation of reforms at all levels of education (Chapter 5).
Η έκθεση αυτή ετοιμάστηκε σε απάντηση αιτήματος από την ελληνική κυβέρνηση σε ευθυγράμμιση με το «Μνημόνιο Κατανόησης» που συμφωνήθηκε τον Αύγουστο του 2015 ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) και είναι μέρος της εργασίας που κάνει ο ΟΟΣΑ υπό την Κοινή Συντονιστική Επιτροπή ΟΟΣΑ- Ελλάδας, που δημιουργήθηκε τον Μάρτιο του 2015. Aποτελεί τη συνέχεια της έκθεσης του 2011 εστιάζοντας σε μια σειρά βασικών ζητημάτων που μπορεί να συνεισφέρουν στην άνοδο της ποιότητας της εκπαίδευσης. Περιλαμβάνονται:
1. Διαδικασίες για την χρηματοδότηση των δαπανών για την εκπαίδευση (κεφάλαιο 3)
2. Τρόπους για την αύξηση της αυτονομίας των σχολείων (κεφάλαιο 2)και των μεταδευτεροβάθμιων και πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Μελέτη της λειτουργίας και της διακυβέρνησης των ιδρυμάτων των ΤΕΙ καθώς και μέτρα για την ενίσχυση της διαφάνειας. (κεφάλαιο 7)
3. Εκπαίδευση και ανάπτυξη για την αποτελεσματική σχολική ηγεσία. (κεφάλαιο 4)
4. Την ανάπτυξη των ολοήμερων σχολείων. (κεφάλαιο 6)
5. Σύνδεση των ερευνητικών ινστιτούτων με τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. (κεφάλαιο 7)
6. Διαδικασίες για την αξιόπιστη παρακολούθηση της εφαρμογής όλων των μεταρρυθμίσεων σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης. (κεφάλαιο 5)
SUMMARY (ΠΕΡΙΛΗΨΗ)
Introduction
This report was prepared at the request of the Greek government. It is a preliminary assessment of future more in-depth analysis, undertaken in the context of an agreement between the European Commission and the Greek government (European Commission/Hellenic Republic/Bank of Greece, 2015). There are challenges in the Greek education system. While dropout rates are low in Greece, educational outcomes remain weak and the system is highly centralised. The economic crisis has been accompanied by dramatic social and economic changes, with sharp increases in unemployment and poverty. Public funding for education has also declined. All of these elements have had a major impact on the demands on the Greek education system, and on those working within it.
Education is the key to a brighter future for Greece and investment in education and training needs to be prioritised, with attention being paid to the improvement of teaching quality and educational leadership, more emphasis on early childhood education and care, and directing resources to the neediest schools. In the context of an economic crisis and pressing immediate difficulties, delegating formal legislative, financial and human resource responsibilities to local actors needs to take place gradually, and be linked to sustained efforts to develop the capacity to exercise new responsibilities. This report provides a preliminary assessment with a set of policy options to respond to some of the challenges of the Greek education system presented below. Future OECD work on Greece will build on this assessment.
Εισαγωγή
Αυτή η έκθεση εκπονήθηκε κατόπιν αιτήματος της ελληνικής κυβέρνησης. Πρόκειται για μια προκαταρκτική εκτίμηση μιας μελλοντικής περισσότερο εις βάθος ανάλυσης, που έχει αναληφθεί στο πλαίσιο της συμφωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ελληνικής κυβέρνησης (Ευρωπαϊκή Επιτροπή/Ελληνική Δημοκρατία/Τράπεζα της Ελλάδας, 2015). Υπάρχουν προκλήσεις στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Ενώ τα ποσοστά εγκατάλειψης των σπουδών είναι χαμηλά στην Ελλάδα, τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα παραμένουν χαμηλά και το σύστημα είναι εξαιρετικά συγκεντρωτικό. Η οικονομική κρίση συνοδεύτηκε από δραματικές κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές, με απότομη αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας. Η δημόσια χρηματοδότηση για την εκπαίδευση μειώθηκε επίσης. Όλα αυτά τα στοιχεία είχαν σημαντικό αντίκτυπο στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και σε όσους εργάζονται μέσα σε αυτό.
Η εκπαίδευση είναι το κλειδί για ένα λαμπρότερο μέλλον για την Ελλάδα και πρέπει να δοθεί προετεραιότητα στην επένδυση στην εκπαίδευση και την κατάρτιση και να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στη βελτίωση της ποιότητας της διδασκαλίας και στην εκπαιδευτική ηγεσία, μεγαλύτερη έμφαση στην πρώιμη παιδική εκπαίδευση και φροντίδα και στο να κατευθυνθούν πόροι στα φτωχότερα σχολεία. Εν μέσω μιας οικονομικής κρίσης και πιεστικών άμεσων δυσκολιών, η εκχώρηση αρμοδιοτήτων διαχείρισης της νομοθεσίας, των οικονομικών αλλά και των ανθρώπινων πόρων σε τοπικούς φορείς πρέπει να πραγματοποιηθεί σταδιακά, και να συνδέεται με συνεχείς προσπάθειες για την ανάπτυξη της ικανότητας να ασκήσουν νέες ευθύνες. Αυτή η αναφορά παρέχει μία προκαταρκτική εκτίμηση με μια σειρά από πολιτικές που απαντούν σε κάποιες από τις προκλήσεις του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος που παρουσιάζονται παρακάτω. Μελλοντικές εργασίες του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα θα βασιστούν στην εκτίμηση αυτή.
Devolution and the development of professional autonomy
Recently there have been modest moves towards decentralisation. In principle, school autonomy, balanced by strengthened local capacity and accountability, could make schools more efficient and responsive to local needs. More autonomy could also lead to the schools being more open to engaging with local communities. There is consensus that school self-evaluation should be reintroduced, together with some form of external accountability.
Immediate policy options
Policy option 2.1: granting local educational actors, including schools, local education leaders and teachers, more control over how they realise learning outcomes, combined with investment in capacity and greater accountability.
Policy option 2.2: developing a school quality and outcomes framework through consultation with stakeholders.
Policy option 2.3: reintroducing school self-evaluation through that framework.
Αποκέντρωση και ανάπτυξη της επαγγελματικής αυτονομίας
Πρόσφατα, υπήρξαν μετριοπαθείς κινήσεις προς την αποκέντρωση. Ως αρχή, η σχολική αυτονομία, εξισορροπούμενη από μια ενδυναμωμένη τοπική ισχύ και από τη λογοδοσία, θα μπορούσε να κάνει τα σχολεία πιο αποτελεσματικά και να ανταποκρίνονται στις τοπικές ανάγκες. Μεγαλύτερη αυτονομία θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει τα σχολεία να είναι πιο ανοιχτά σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες. Υπάρχει συναίνεση στο ότι η αυτοαξιολόγηση του σχολείου θα πρέπει να επανεισαχθεί μαζί με κάποια μορφή εξωτερικής λογοδοσία.
Άμεσες Επιλογές πολιτικής:
2.1: Η παραχώρηση περισσότερων αρμοδιοτήτων στους τοπικούς εκπαιδευτικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων σχολείων, τοπικών εκπαιδευτικών ηγέτών και εκπαιδευτικών, στο πώς προσλαμβάνουν τα μαθησιακά αποτελέσματα, σε συνδυασμό με την επένδυση σε ικανότητα και με μεγαλύτερη λογοδοσία.
2.2: Aνάπτυξη ενός πλαισίου ποιότητας και αποτελεσμάτων για το σχολείο μέσα από διαβούλευση με τα ενδιαφερόμενα μέρη.
2.3: Επανεισαγωγή της αυτοαξιολόγησης του σχολείου μέσα από αυτό το πλαίσιο.
Budgeting for decentralisation and more autonomous schools
In Greece, school and post-secondary funding decisions are centralised, so any delegation of budgets to local actors would have to address how teaching staff are allocated to different schools across the country. Reorganisation of school funding would also have to look at how to direct funds to the neediest schools. In the longer run, consideration might be given to a school funding formula. Formula funding should reflect instructional costs and varying student needs. It is also important to prioritise early childhood education and care. To support schools, an important issue to review is the high number of adjunct teachers which seems to create pedagogical problems.
Immediate policy options
Policy option 3.1: moving towards a system of more decentralised budgets balanced by accountability for outcomes.
Policy option 3.2: giving more resources to the neediest schools. Schools would need to be accountable for their use of additional funds for disadvantaged students.
Policy options for subsequent steps
Policy option 3.3: prioritising the earliest phases of education, including early childhood education and care.
Policy option 3.4: developing a school funding formula.
Χρηματοδοτώντας την αποκέντρωση και τα περισσότερο αυτόνομα σχολεία
Στην Ελλάδα, το σχολείο και οι μετα-δευτεροβάθμια αποφάσεις χρηματοδότησης είναι κεντρικές, έτσι ώστε οποιαδήποτε παραχώρηση της χρηματοδότησης σε τοπικούς φορείς θα πρέπει να αντιμετωπίσει το πώς το διδακτικό προσωπικό κατανέμεται στα διάφορα σχολεία σε όλη την χώρα. Η αναδιοργάνωση της χρηματοδότησης του σχολείου θα πρέπει επίσης να εξετάσει πώς να κατευθύνει χρηματοδότηση στα φτωχότερα σχολεία. Μακροπρόθεσμα, μπορεί να εξεταστεί μια φόρμουλα χρηματοδότησης του κάθε σχολείου. Αυτή η φόρμουλα θα πρέπει να αντικατοπτρίζει το κόστος διδασκαλίας και τις διαφορετικές ανάγκες των μαθητών. Είναι επίσης σημαντικό να δοθεί προτεραιότητα στην πρώιμη παιδική εκπαίδευση και φροντίδα. Για την υποστήριξη σχολείων, ένα σημαντικό ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι ο μεγάλος αριθμός αναπληρωτών εκπαιδευτικών που φαίνεται να δημιουργεί παιδαγωγικά προβλήματα.
Επιλογές άμεσων πολιτικών.
3.1: Να πάμε προς ένα σύστημα περισσότερο αποκεντρωμένης χρηματοδότησης που θα εξισορροπείται από την υποχρέωση λογοδοσίας για τα αποτελέσματα.
3.2: Να δώσουμε περισσότερους πόρους στα φτωχότερα σχολεία. Τα σχολεία θα πρέπει να είναι υπόλογα για τη χρήση των επιπλέον χρημάτων που θα τους δίνονται για τους λιγότερο προνομιούχους μαθητές τους.
Επιλογές πολιτικών σε επόμενη φάση
3.3: Να δοθεί προτεραιότητα στις πρωϊμότερες φάσεις της εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένης της πρώιμης παιδικής εκπαίδευσης και φροντίδας.
3.4: Να αναπτυχθεί μια χρηματοδοτική φόρμουλα για κάθε σχολείο.
Developing educational leadership
School leaders in Greece currently have limited responsibilities, and at present new school leaders have little leadership preparation or training. The development of local leadership capacity is needed to support more school autonomy and provide the foundation for giving more responsibilities to school leaders. Strong leaders need well-defined roles and have to be accountable. Local education leaders could play a big role in transforming schools into learning organisations open to engagement with the community, using data to assess performance and learning from others. Effective leadership is linked to educational improvement. Immediately, educational leaders can learn from each other.
Immediate policy options
Policy option 4.1: developing educational leadership skills among existing leaders through collaborative learning.
Policy options for subsequent steps
Policy option 4.2: making school leadership an attractive career option, and selecting candidates carefully.
Policy option 4.3: designing effective training programmes for school leaders. Training support for new school leaders is vital.
Αναπτύσσοντας την εκπαιδευτική ηγεσία
Οι σχολικοί ηγέτες στην Ελλάδα προς το παρόν έχουν περιορισμένες ευθύνες, και προς το παρόν οι νέοι σχολικοί ηγέτες έχουν μικρή προετοιμασία ή εκπαίδευση στην ηγεσία. Η ανάπτυξη της τοπικής ηγετικής ικανότητας είναι αναγκαία για να υποστηρίξει περισσότερη σχολική αυτονομία και να παρέχει τη βάση για να δοθούν περισσότερες ευθύνες στους σχολικούς ηγέτες. Οι ισχυροί ηγέτες χρειάζεται να έχουν ρόλους καλά προσδιορισμένους και πρέπει να υπόκεινται σε λογοδοσία. Οι τοπικοί εκπαιδευτικοί ηγέτες θα μπορούσαν να παίξουν μεγάλο ρόλο στη μεταμόρφωση των σχολείων σε οργανισμούς που μαθαίνουν ανοιχτούς στην δέσμευση προς την κοινότητα, χρησιμοποιώντας δεδομένα για να αξιολογούν την απόδοση και να μαθαίνοντας από άλλους. Η αποτελεσματική ηγεσία συνδέεται με την εκπαιδευτική βελτίωση. Άμεσα, οι εκπαιδευτικοί ηγέτες μπορούν να μάθουν ο ένας από τον άλλον.
Άμεσες Επιλογές πολιτικής.
Επιλογή πολιτικής 4.1: να αναπτυχθούν οι ικανότητες σχολικής ηγεσίας ανάμεα στους υπάρχοντες ηγέτες μέσα από την συνεργατική μάθηση.
Επιλογές πολιτικής σε επόμενα βήματα
Επιλογή πολιτικής 4.2: να γίνει η σχολική ηγεσία μια ελκυστική επιλογή καριέρας και να επιλεγούν προσεκτικά οι υποψήφιοι.
Επιλογή πολιτικής 4.3: να σχεδιαστούν αποτελεσματικά προγράμματα κατάρτισης για τους σχολικούς ηγέτες. Η υποστήριξη της κατάρτισης για τους νέους σχολικούς ηγέτες είναι ζωτική.
Developing an assessment and evaluation capacity
In Greece, there are few national assessments of student learning. There is also no external evaluation of schools. The introduction of student national assessments can define the standards to which all students need to achieve at different stages, and helps identify and support those students and schools lagging behind. School outcome data need to be handled carefully, and teachers and education leaders need to have ownership of the evaluation process so that it is not seen as something alien and punitive. Some public bodies potentially have evaluation and monitoring responsibilities, but at present this function is relatively undeveloped. Assessment of student learning needs further development.
Immediate policy options
Policy option 5.1: building the capacity and the institutions for data use.
Policy options for subsequent steps
Policy option 5.2: collecting data on students and schools to foster improvement, and implementing sample student assessments using national standards defined by independent bodies.
Ανάπτυξη της ικανότητας αποτίμησης και αξιολόγησης
Στην Ελλάδα υπάρχουν λίγες εθνικές αξιολογήσεις των γνώσεων των μαθητών. Ακόμα δεν υπάρχει εξωτερική αξιολόγηση των σχολείων. η εισαγωγή των εθνικών αξιολογήσεων των μαθητών μπορεί να προσδιορίσει τα επίπεδα τα οποία πρέπει όλοι οι μαθητές να επιτύχουν σε διαφορετικά στάδια και να βοηθήσει στον εντοπισμό και την υποστήριξη εκείνων των μαθητών και των σχολείων που μένουν πίσω. Τα στοιχεία των αποτελεσμάτων των σχολείων θα πρέπει να τύχουν προσεχτικής διαχείρισης και οι εκπαιδευτικοί καθώς και οι εκπαιδευτικοί ηγέτες πρέπει να έχουν την κυριότητα της διαδικασίας αξιολόγησης ώστε να μην αντιμετωπίζεται σαν κάτι ξένο και τιμωρητικό. Ενδεχομένως κάποιοι δημόσιοι φορείς να έχουν ευθύνες αξιολόγησης και παρακολούθησης αλλά προς το παρόν αυτή η λειτουργία δεν είναι επαρκώς αναπτυγμένη. Η αξιολόγηση των μαθησιακών αναγκών των μαθητών χρειάζεται περαιτέρω ανάπτυξη.
Άμεσες πολιτικέ επιλογές
Επιλογή πολιτικής 5.1: οικοδόμηση της ικανότητας και των θεσμών για τη χρήση των δεδομένων.
Επιλογές πολιτικής σε επόμενα βήματα
Επιλογή πολιτικής 5.2: συλλογή δεδομένων για τους μαθητές και τα σχολεία για να υποστηριχθεί η βελτίωση και εφαρμογή ενδεικτικής αξιολόγησης μαθητών χρησιμοποιώντας τα εθνικά στάνταρ, καθορισμένα από ανεξάρτητους φορείς.
The development of all-day schools
In Greece the intention is that all primary schools should eventually become "all-day" schools. But despite some positive evidence, the development of these schools also presents equity challenges, as enhanced instruction is not available to the entire student population, and it tends to direct additional resources to schools that are already advantaged and that have students that may not come from low-income families. New government proposals are addressing this issue. Additional instruction hours need to be used effectively, and this means developing the skills needed for teachers to realise stronger learning outcomes. As a principle, augmented schooling ought to be available to all or aimed at the disadvantaged, and it should be developed in coherence with teacher policy.
Immediate policy options
Policy option 6.1: ensuring either a) that the augmented schooling and additional resources of all-day schools are available to all, or b) that they are targeted at the most disadvantaged.
Policy option 6.2: developing both initial teacher education and subsequent professional development, to make good use of instruction time in schools; strengthening the practical component of initial teacher education, and aligning continuing training to the needs of the schools.
Policy options for subsequent steps
Policy option 6.3: when allocating teachers to schools and determining how to distribute the time of instruction between teachers, taking into account their experience levels.
Policy option 6.4: attracting, supporting and retaining high quality teachers in all-day and other schools that need it most. Better teacher allocation, mentoring for novice teachers, financial incentives and support in hard-to-teach schools
Η ανάπτυξη των ολοήμερων σχολείων
Στην Ελλάδα η πρόθεση είναι όλα τα δημοτικά σχολεία να γίνουν εν τέλει «ολοήμερα» σχολεία. Παρόλα όμως τα θετικά στοιχεία, η ανάπτυξη των σχολείων αυτών παρουσιάζει ζητήματα ισότητας, καθώς η ενισχυτική διδασκαλία δεν είναι διαθέσιμη σε ολόκληρο το μαθητικό πληθυσμό και τείνει να κατευθύνει τους επιπλέον πόρους σε σχολεία ήδη προνομιούχα και όπου οι μαθητές μπορεί να μην προέρχονται από οικογένειες χαμηλού εισοδήματος. Οι νέες κυβερνητικές προτάσεις αντιμετωπίζουν το ζήτημα αυτό. Οι επιπλέον ώρες διδασκαλίας πρέπει να χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά και αυτό σημαίνει να αναπτύχθούν οι δεξιότητες που χρειάζονται στους εκπαιδευτικούς ώστε να πραγματοποιούν καλύτερα μαθησιακά αποτελέσματα. Ως αρχή, η αυξημένη σχολική εκπαίδευση πρέπει να είναι διαθέσιμη για όλους ή να στοχεύει στους μειονεκτούντες και πρέπει να αναπτύσσεται σε συνάφεια με την πολιτική για τους εκπαιδευτικούς.
Άμεσες Επιλογές πολιτικής
Επιλογή πολιτικής 6.1: εξασφάλιση ότι α)είτε η αυξημένη σχολική εκπαίδευση και οι επιπρόσθετοι πόροι των ολοήμερων σχολείων θα είναι διαθέσιμα για όλους, β) είτε στοχεύουν στους λιγότερο προνομιούχους.
Επιλογή πολιτικής 6.2: ανάπτυξη της αρχικής εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών και της ακόλουθης επαγγελματικής ανάπτυξης ώστε να γίνεται καλή χρήση του διδακτικού χρόνου στα σχολεία, ισχυροποίηση του πρακτικού μέρους της αρχικής εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών και ευθυγράμμιηση της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης με τις ανάγκες των σχολείων.
Πολιτικές για επόμενα βήματα
Επιλογή πολιτικής 6.4: προσέλκυση, υποστήριξη και διατήρηση εκπαιδευτικών υψηλής ποιότητας στα ολοήμερα σχολεία και στα υπόλοιπα σχολεία που το χρειάζονται περισσότερο. Καλύτερη κατανομή των εκπαιδευτικών, υποστήριξη με μέντορες για τους νέους εκπαιδευτιούς, οικονομικά κίνητρα και υποστήριξη στα «δύσκολα» σχολεία.
Post-secondary education: Issues of autonomy and relationships between different post-secondary sectors
Many young people in Greece transition between school and the labour market via some form of post-secondary education. The way the university entrance examination is organised and the linked "shadow education" sector have many adverse effects on the whole of the education sector. In the context of an exceptionally difficult youth labour market and very high rates of graduate unemployment, this phase of education is critical to labour market outcomes. But the mechanisms that would normally link provision of post-secondary opportunities with labour market requirements are very weak in Greece. The central allocation of student places reflects neither student preferences nor labour market requirements. Institutional funding could be linked to student completions, particularly in fields of study for which there is labour market demand. The post-secondary sector is also highly fragmented and Technological Educational Institutions (TEIs) have failed to acquire a distinct mission with sufficient labour market focus. Issues remain regarding quality assurance mechanisms.
Immediate policy options
Policy option 7.1: giving institutions of tertiary education the incentives and the capacity to respond to student preferences and labour market needs, using funding incentives to encourage completion and labour market responsiveness.
Policy options for subsequent steps
Policy option 7.2: strengthening post-secondary vocational programmes, and encouraging work-based learning.
Policy option 7.3: balancing the strengthening of institutional capacity with enhanced measures of accountability.
Μετα-δευτεροβάθμια εκπαίδευση: ζητήματα αυτονομίας και σχέσεων ανάμεσα σε διαφορετικούς μεταδευτεροβάθμιους τομείς.
Αρκετοί νέοι στην Ελλάδα μεταβαίνουν από το σχολείο στην αγορά εργασίας μέσω κάποιου τύπου μετα-ευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ο τρόπος που οργανώνεται η εισαγωγή στα πανεπιστήμια και συνδέεται με τον τομέα της παραπαιδείας έχει πολλές παράπλευρες συνέπειες σε όλο τον εκπαιδευτικό τομέα. Μέσα σε μια εξαιρετικά δύσκολη αγορά εργασίας για τους νέους και πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας των αποφοίτων, αυτή η φάση της εκπαίδευσης είναι σημαντική για τις συνέπειες στην αγορά εργασίας. Αλλά οι μηχανισμοί που θα μπορούσαν κανονικά να διασυνδέσουν την πρόβλεψη για μετα-δευτεροβάθμιες ευκαιρίες με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας είναι αρκετά αδύναμοι στην Ελλάδα. Η κεντρική κατανομή των φοιτητών στις θέσεις [εισακτέων] δεν αντικατοπτρίζει ούτε τις προτιμήσεις των σπουδαστών ούτε τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας. Η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων πρέπει να συνδεθεί με την ολοκλήρωση των σπουδών των φοιτητών, ιδιαίτερα σε αυτούς τους τομείς σπουδών που υπάρχει ζήτηση στην αγορά εργασίας. ο μετα-δευτεροβάθμιος τομέας είναι επίσης πολύ κατακερματισμένος και τα ΤΕΙ δεν κατάφεραννα αποκτήσουν μια διακριτή αποστολή με επαρκή έμφαση στην αγορά εργασίας Παραμένουν ζητήματα σχετικά με τους μηχανισμούς διασφάλισης ποιότητας.
Άμεσες Επιλογές πολιτικής
Επιλογή πολιτικής 7.1: να δοθούν στα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης τα κίνητρα και η δυνατότητα να ανταποκριθούν στις προτιμήσεις των σπουδαστών και στις ανάγκες της αγοράς εργασίας, χρησιμοποιώντας χρηματοδοτικά κίνητρα για να ενθαρρύνουν την ολοκλήρωση [των σπουδών] και την ανταπόκριση στην αγορά εργασίας.
Επιλογές πολιτικής σε επόμενα βήματα
Επιλογή πολιτικής 7.2: ενδυνάμωση των μετα-δευτεροβάθμιων τεχνολογικών προγραμμάτων και ενθάρρυνση της μάθησης βασισμένης στην εργασία.
Επιλογή πολιτικής 7.3: εξισορρόπηση της ισχυροποίησης της δυνατότητας των ιδρυμάτων με ενισχυμένα μέτρα λογοδοσίας.
Conclusions
The Greek education system already had some challenges before the crisis, and the crisis – especially the budget cuts and high youth unemployment, has exacerbated them. Reforming the education system in these conditions is difficult but essential task. The policy options presented in this report propose the development of more autonomy for educational institutions to achieve better student outcomes, strengthening teacher professionalism, and providing institutional support, with accountability and tools to support the education system as whole, such as better data. It also aims at improving the learning and labour market outcomes of students, to ease the transition into adult life and the labour market. A second phase of work is proposed to build on this initial report, and to expand it into a full policy review. It would further pursue the topics examined in this report while also including an examination of other key challenges.
Συμπεράσματα
Το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα αντιμετώπιζε προκλήσεις ήδη πριν την κρίση και η κρίση, ιδιαίτερα οι περικοπές στον προϋπολογισμό και η μεγάλη ανεργία των νέων, τις έχει οξύνει. Μεταρρυθμίζοντας το εκπαιδευτικό σύστημα στις συνθήκες αυτές είναι ένα δύσκολο αλλ΄ασημαντικό έργο. Οι επιλογές πολιτικής που παρουσιάζονται στην αναφορά αυτή προτείνουν την ανάπτυξη μεγαλύτερης αυτονομίας για τα εκπαιδευτικά ιδρύματα ώστε να πετύχουν καλύτερα μαθησιακά αποτελέσματα, να ενδυναμώσουν τον επαγγελματισμό των δασκάλων και να παρέχουν θεσμική υποστήριξη, με λογοδοσία και εργαλεία για την υποστήριξη του εκπαιδευτικού συστήματος συνολικά, όπως τα καλύτερα στοιχεία. Ακόμα στοχεύει στην βελτίωση των αποτελεσμάτων των σπουδαστών στη μάθηση αλλά και στην αγορά εργασίας, για να διευκολύνει την μετάβαση στην ενήλικη ζωή και στην αγορά εργασίας. Προτείνεται μια δεύτερη φάση εργασίας που θα βασιστεί πάνω σε αυτήν την αρχική αναφορά ενώ θα περιλαμβάνει ακόμα την εξέταση και άλλων σημαντικών προκλήσεων.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ (INTRODUCTION)
…At an initial meeting with the Greek authorities in January 2016 it was agreed to focus the report on six topics…
An OECD team visited Greece on 15-19 February 2016 and held discussions with a wide range of policy officials, experts and other stakeholders in the Greek education system, with separate sessions on each of the six topics. A representative from the European Commission also participated as an observer. Subsequent to the visit, the Greek authorities provided the OECD with a wide range of factual information and data on the Greek education system and its workings, and a group of Greek academic experts prepared short reports on each of the issues.
…Σε αρχική συνάντηση με τις ελληνικές αρχές τον Ιανουάριου του 2016 συμφωνήθηκε να επικεντρωθεί η αναφορά σε έξι ζητήματα…
[αυτά που αναφέρονται στον πρόλογο και αποτέλεσαν κεφάλαια της αναφοράς]
Μια ομάδα του ΟΟΣΑ επισκέφθηκε την Ελλάδα και οι αρχές παρείχαν πληροφορίες.
Μια ομάδα του ΟΟΣΑ επισκέφθηκε την Ελλάδα στο διάστημα 15-19 Φεβρουαρίου 2016 και έγιναν συζητήσεις με πολλούς πολιτικούς αξιωματούχους, ειδικούς και άλλους ενδιαφερόμενους για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με ξεχωριστές συνεδριάσεις για κάθε θέμα. Ακολούθως της επίσκεψης, οι ελληνικές αρχές παρείχαν στον ΟΟΣΑ ένα ευρύ φάσμα πραγματικώνν πληροφοριών και στοιχείων για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και τις λειτουργίες του και μια ομάδα ακαδημαϊκών ειδικών ετοίμασε μικρές αναφορές πάνω στα ζητήματα.
This is an initial report that will be followed by more thorough analysis
As this report is linked to a Memorandum of Understanding between Greece and the European Commission (European Commission/Hellenic Republic/Bank of Greece, 2015) with specific deadlines, the timeframe for preparing the review was adapted and shortened (normally such reviews require several meetings with stakeholders and institutional visits, multiple missions, and a more thorough discussion of policy options with the education authorities). As a result, this report is brief and not comprehensive: policy advice in this report is presented as preliminary policy options for further exploration rather than recommendations, as the timescale did not permit fuller and deeper analysis to support full recommendations. A more in-depth study could explore further the viability and practical implementation challenges surrounding the different policy options advanced in this initial report and target education system improvement more broadly.
Αυτή είναι μια αρχική αναφορά και θα ακολουθήσει άλλη με πιο ενδελεχή ανάλυση.
Καθώς αυτή η αναφορά συνδέεται με το Μνημόνιο Κατανόησης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Ευρωπαίκή Επιτροπή/Ελληνική Κυβέρνηση/Τράπεζα της Ελλάδας 2015) με συγκεκριμένες προθεσμίες, υιοθετήθηκε το χρονοδιάγραμμα για την ετοιμασία έκθεσης (συνήθως τέτοιες εκθέσεις απαιτούν αρκετές συναντήσεις με τα ενδιαφερόμενα μέρη και θεσμικές επισκέψεις, πολλαπλές αποστολές και μια πιο ενδελεχή συζήτηση για τις πολιτικές επιλογές με τις εκπαιδευτικές αρχές). Ως αποτέλεσμα, αυτή η αναφορά είναι σύντομη και όχι τόσο εμπεριστατωμένη: η συμβουλή πολιτικής σε αυτή την αναφορά παρουσιάζεται ως προκαταρκτικές πολιτικές επιλογές για περαιτέρω διερεύνηση παρά ως συστάσεις, καθώς το χρονοδιάγραμμα δεν επέτρεπε πληρέστερη και βαθύτερη ανάλυση για να υποστηρίξει πλήρεις συστάσεις. Μια πιο εμπεριστατωμένη μελέτη θα μπορούσε να διερευνήσει περαιτέρω τη βιωσιμότητα και οι προκλήσεις της πρακτικής εφαρμογής περιβάλλουν τις διάφορες πολιτικές επιλογές που προκαταβάλλονται σε αυτή την αρχική έκθεση και στοχεύουν στην βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος γενικότερα...
Education expenditure is a priority
Education and training for young people provide the seed for future economic growth, and even in the context of extraordinarily difficult public expenditure decisions, it will be important to maintain and improve the quality of the education and training system, and ensure it is adequately resourced. To this end, it is important that Greece reviews its education system and takes action to respond to its challenges of low performance and low skills. This report proposes a set of policy options which are important to ensure that the preconditions for educational improvement exist in Greece.
But spending needs to be targeted to be effective
Yet, spending money is not a solution in itself: it needs to be spent wisely on the things that matter most. The evidence tends to show that investment in quality teaching, quality teachers and effective school and education leadership pays off. It also shows that investment in early childhood education and care, particularly for disadvantaged families is vital. And resources, both financial and human (often meaning the best teachers) need to flow to the disadvantaged schools and school populations that are most in need of support...
Οι δαπάνες για την εκπαίδευση είναι προτεραιότητα.
Η εκπαίδευση και η κατάρτιση των νέων ανρώπων παρέχει το σπόρο για μελλοντική οικονομική ανάπτυξη και ακόμα και σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολων δημοσιονομικών αποφάσεων, είναι πολύ σημαντικό να διατηρηθεί και να βελτιωθεί η ποιότητα του συστήματος εκπαίδευσης και κατάρτισης και να διασφαλιστεί ότι του παρέχονται οι απαραίτητοι πόροι. Για το λόγο αυτό είναι σημαντικό η Ελλάδα να αναθεωρήσει το εκπαιδευτικό της σύστημα και να αναλάβει δράση για να ανταποκριθεί στις προκλήσεις χαμηλής απόδοσης και δεξιοτήτων. Αυτή η αναφορά προτείνει μια σειρά από επιλογές πολιτικών που είναι σημαντικές για να διασφαλιστεί ότι οι υπάρχουν στην Ελλάδα οι προϋποθέσεις για την εκπαιδευτική βελτίωση»
Η δαπάνη χρημάτων δεν είναι λύση αφ’ εαυτής.
Χρειάζεται τα χρήματα να δαπανηθούν σοφά στα πράγματα που έχουνε μεγαλύτερη σημασία. Τα στοιχεία τείνουν να δείχνουν ότι η επένδυση στην ποιοτική διδασκαλία, ποιοτικούς δασκάλους και αποτελεσματική σχολική και εκπαιδευτική ηγεσία ξεπληρώνει. Ακόμα δείχνουν ότι η επένδυση στην προσχολική εκπαίδευση, ιδιαίτερα για τις λιγότερο προνομιούχες οικογένειες είναι ζωτική. Και οι πόροι, οικονομικοί και ανθρώπινοι (που συνήθως σημαίνουν τους καλύτερους εκπαιδευτικούς) χρειάζεται να εισρεύσουν στα λιγότερο προνομιούχα σχολεία και στους σχολικούς πληθυσμούς που έχουν περισσότερη ανάγκη υποστήριξης.
The development of policy measures has to be sensitive to the challenges of implementation
Partly because there are some longstanding weaknesses in implementation capacity both in central government and in local education leadership, and partly because the economic crisis has undermined some of the capacity that exists, top-down reform, driven by legislation, may be difficult to bring to fruition. In any case, high quality teaching is not something that in its nature can be legislated into existence, as it depends on actions taken by many different stakeholders throughout the education system, most centrally teachers themselves, but also school and educational leaders, parents and students, alongside government policy. It also needs to build on the existing strengths of individual teachers and educational leaders.
Much educational improvement needs to take place bottom-up
This report therefore argues that alongside some necessary steps taken by central government, educational improvement will depend heavily on the actions of diverse stakeholders throughout the
education system, with central government often playing a facilitating role and starting the sequence of initiatives that will eventually empower teachers and schools by improving their quality. It should be clear that Greece, despite all the challenges it faces, has some strengths on which it can build. Some of those strengths lie in scattered individuals, like strong teachers and professors, thoughtful and effective educational leaders, supportive parents. Given the right conditions, these strengths could be mobilised and shared with others in the system, building the strengths of the system, and at the same time transforming it, bottom-up. The philosophy of continuous improvement would provide the fertile ground for such a development.
Η ανάπτυξη των πολιτικών μέτρων πρέπει να γίνει με προσοχή απέναντι στις δυσκολίες της εφαρμογής
Εν μέρει επειδή υπάρχουν μακροχρόνιες αδυναμίες στην δυνατότητα εφαρμογής και στην κεντρική κυβέρνηση αλλά και στην τοπική εκπαιδευτική ηγεσία και επειδή η οικονομική κρίση έχει υποσκελίσει και όποια δυνατότητα υπάρχει, η μεταρρύθμιση άνωθεν, μέσω νομοθεσίας, ίσως είναι δύσκολο να καρποφορήσει. σε κάθε περίπτωση, η υψηλή ποιότητα διδασκαλίας δεν είναι κάτι που από τη φύση του μπορεί να υπάρξει μέσω ενός νομοθετήματος, καθώς εξαρτάται από την δράση πολλών διαφορετικών ενδιαφερόμενων μερών μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα, πιο κεντρικά από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς αλλά επίσης από τους σχολικούς και τους εκπαιδευτικούς ηγέτες, τους γονείς και τους μαθητές, μαζί με την κυβερνητική πολιτική. πρέπει επίσης να χτίσει πάνω στις υπάρχουσες δυνατότητες του καθενός εκπαιδευτικού και σχολικού ηγέτη.
Μεγάλο μέρος της εκπαιδευτικής βελτίωσης πρέπει να γίνει από τα κάτω προς τα πάνω.
Αυτή η αναφορά συνεπώς επιχειρηματολογεί στο ότι μαζί με κάποια απαραίτητα βήματα που πρέπει να αγίνουν από την κεντρική κυβέρνηση, η εκπαιδευτική βελτίωση θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις πράξεις των διάφορων ενδιαφερόμενων μερών μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα, με την κεντρική κυβέρνηση συχνά να παίζει ένα διευκολυντικό ρόλο και να ξεκινά τη σειρά των πρωτοβουλιών που τελικά θα ενδυναμώσουν τους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία βελτιώνοντας την ποιότητά τους. Θα πρέπει να είναι καθαρό ότι η Ελλάδα, παρόλες τις προκλησεις που αντιμετωπίζει, έχει κάποιες δυνατότητες πάνω στις οποίες πρέπει να οικοδομήσει. Κάποια από αυτά τα δυνατά σημεία βρίσκονται σε διάσπαρτα άτομα, όπως δυνατούς δασκάλους και καθηγητές, σκεπτόμενους και αποτελεσματικούς εκπαιδευτικούς ηγέτες, υποστηρικτικούς γονείς. Υπό τις κατάλληλες συνθήκες, αυτές οι δυνάμεις μπορεί να κινητοποιηθούν και να διαμοιραστούν με άλλους μέσα σστο σύστημα, χτίζοντας τα δυνατά σημεία του συστήματος και την ίδια στιγμή μεταμορφώνοντάς το, από τα κάτω προς τα πάνω. Η φιλοσοφία μιας συνεχούς βλετίωσης θα δώσει το γόνιμο έδαφος για μια τέτοια ανάπτυξη.
Underlying this report is a vision of what education could become in Greece
This report suggests a vision for Greece of a school system that provides high quality learning to its students. In this system, teachers, professors and other education practitioners are high status professionals with the capacity and freedom to work together and develop their own approaches to learning outcomes, innovating and using data to learn. They would use a variety of approaches to assess learning outcomes and to see what is working well and less well at different levels, in terms of school and post-secondary institution organisation, methods of instruction, funding approaches, and other features of the education system. In an atmosphere of mutual trust, practitioners and institutions would debate and share conclusions from these measures to engage in the continuous improvement of the education system. The information would also be used to ensure that the system is working well, is fair to both students and practitioners, and that it gives learners the opportunities to fulfil their potential, regardless of their social origins. Strong performance by teachers and education institutions would be celebrated, while weaknesses would be identified and robustly addressed through measures which would be supportive rather than punitive. Outcomes would be strong and equitable. To achieve this, the policy options in this report include reviewing the conditions for schools to have the capacity and support to deliver high quality education, by supporting devolution and professional autonomy, developing leadership, providing and developing assessment and evaluation capacity and ensuring that schools are available to all students and that there is a smooth transition between schools and tertiary education or the labour market.
Στη βάση αυτής της αναφοράς βρίσκεται ένα όραμα στο τι μπορεί να γίνει η εκπαίδευση στην Ελλάδα.
Αυτή η αναφορά προτείνει ένα όραμα για την Ελλάδα ενός σχολικού συστήματος που παρέχει υψηλής ποιότητας γνώση για τους μαθητές. Σε αυτό το σύστημα, δάσκαλοι, καθηγητές και όλοι όσοι εμπλέκονται επαγγελματικά με την εκπαίδευση θα είναι επαγγελματίες με μεγάλο κύρος και με δυνατότητα και ελευθερία να εργάζονται μαζί και να αναπτύσσουν τις δικές τους προσεγγίσεις για τα μαθησιακά αποτελέσματα, καινοτομώντας και αξιοποιώντας τα δεδομένα για να μαθαίνουν. Θα χρησιμοποιούν ποικιλία προσεγγίσεων για να αξιολογούν τα μαθησιακά αποτελέσματα και για να βλέπου τι δουλεύει καλά και τι λιγότερο καλά σε διαφορετικά επίπεδα, σε ότι αφορά την οργάνωση του σχολείου και των μετα-δευτεροβάθμιων ιδρυμάτων, τις μεθόδους διδασκαλίας, τις προσεγγίσεις για χρηματοδότηση και άλλα χαρακτηριστικά του εκπαιδευτιού συστήματος. Σε μια ατμόσφαιρα αμοιβαίας εμπιστοσύνης, οι επαγγελματίες και οι θεσμοί θα διαπραγματεύοηνται και θα μοιράζονται συμπεράσματα από αυτά τα μέτρα ώστε να δεσμεύονται στη συνεχή βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Η πληροφορία ακόμα θα χρησιμοποιείται για να διασφαλίζεται ότι το σύστημα λειτουργεί σωστά, είναι δίκαιο και για τους σπουδαστές και για τους επαγγελματίες και δίνει στους μαθητές τις ευκαιρίες να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους, ανεξάρτητα από την κοινωνική τους προέλευση. Η δυνατή απόδοση των εκπαιδευτικών και τω εκπαιδευτικών ιδρυμάτων θα εκτιμάται, ενώ η αδυναμία θα εντοπίζεται και θα αντιμετωπίζεται δυναμικά μέσα από μέτρα τα οποία θα είναι περισσότερο υποστηρικτικά παρά τιμωρητικά. Τα αποτελέσματα θα είναι σημαντικά και δίκαια. Για να επιτευχθεί αυτό, οι επιλογές πολιτικής σε αυτή την αναφορά συμπεριλαμβάνουν την αναθεώρηση των συνθηκών ώστε ντα σχολεία να έχουν την δυνατότητα και την υποστήριξη να αποδώσουν υψηλής ποιότητας εκπαίδευση, υποστηρίζοντας την αποκέντρωση και την επαγγελματική αυτονομία, αναπτύσσοντας την ηγεσία, παρέχοντας και αναπτύσσοντας την δυνατότητα της αποτίμησης και της αξιολόγησης και διασφαλίζοντας ότι τα σχολεία είναι στη διάθεση όλων των μαθητών και ότι υπάρχει ομαλή μετάβαση ανάμεσα στα σχολεία και την τριτοβάθμια εκπαίδευση ή την αγορά εργασίας.
…. the formal legislative, financial and human resource delegation of responsibilities to local actors needs to take place gradually, and be linked to sustained efforts to develop the capacity to exercise new responsibilities. Local educational leadership in schools, universities and other post-secondary institutions and municipalities will be particularly critical. Pursuing this step-by-step approach, the report sets out policy options both for the immediate future and for subsequent steps.
…Η εκχώρηση αρμοδιοτήτων στους τοπικούς παράγοντες σε ότι αφορά την τυπική νομοθεσία καθώς και τους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους θα πρέπει να γίνει σταδιακά και να συνδεθεί με σταθερές προσπάθειες ανάπτυξης της δυνατότητας να ασκήσουν νέες αρμοδιότητες. Η τοπική εκπαιδευτική ηγεσία στα σχολεία, τα πανεπιστήμια και σε άλλα μετα-δευτεροβάθμια ιδρύματα και δήμους θα είναι είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Ακολουθώντας αυτή τη βήμα-προς-βήμα προσέγγιση, η αναφορά προσφέρει πολιτικές επιλογές και για το άμεσο μέλλον αλλά και για τα ακόλουθα βήματα.