Το αφήγημα της κυβέρνησης για καθαρή έξοδο από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018 ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα, όπως αποδεικνύουν τα προαπαιτούμενα που ψηφίζονται στη Βουλή, οι συμφωνίες με το Eurogroup και η έκθεση του Α΄ τριμήνου που συνέταξε το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή.

​

Σχετικά με αυτή την έκθεση, να σημειώσουμε ότι ο κ. Κουτεντάκης, τοποθετήθηκε επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού με ψήφους των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Η έκθεση του Γραφείου αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «Η ολοκλήρωση του προγράμματος και η εξάλειψη των εξωτερικών ανισορροπιών της ελληνικής οικονομίας υπήρξε το αποτέλεσμα μεταρρυθμίσεων και προσπαθειών διαδοχικών κυβερνήσεων τα τελευταία οκτώ χρόνια και σημαντικών επιβαρύνσεων για τους πολίτες της χώρας». Πέρα και πάνω από κυβερνητικές εναλλαγές, μεταβολές του εκλογικού χάρτη και των πολιτικών συσχετισμών - για να μην μιλήσουμε για μια εντυπωσιακή ποικιλία αυταπατών - το συμπέρασμα είναι αμείλικτο και σαφές: το κράτος έχει συνέχεια και διαθέτει συλλογική μνήμη συγκροτώντας τον πλέον σταθερό στυλοβάτη του μνημονιακού καθεστώτος. Τι άλλο σημειώνει η εν λόγω έκθεση:

​

• «Η ολοκλήρωση του προγράμματος και ο τερματισμός της χρηματοδότησης από τον επίσημο τομέα, θα οδηγήσουν στον καθορισμό ενός νέου πλαισίου εποπτείας»

• «Η αποφυγή εντάσεων στις διαπραγματεύσεις και καθυστερήσεων στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων είναι κρίσιμη προϋπόθεση ώστε να μην διαταραχθεί το θετικό κλίμα και να μην υπάρξει επιστροφή της αβεβαιότητας»

• Ο προγραμματισμός του 2018 προβλέπει, σε επίπεδο εσόδων, 2,7 δις ευρώ, «το υψηλότερο ύψος αποκρατικοποιήσεων των τελευταίων ετών»

• «Η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, το ενιαίο πλαίσιο κινητικότητας, τα περιγράμματα θέσεων εργασίας και οι επιλογές των ανώτερων και ανώτατων στελεχών αποτελούν θεμελιώδεις αλλαγές στη λειτουργία του δημόσιου τομέα»

 

Τι σημαίνουν τα παραπάνω καθώς και το συνολικό πνεύμα της έκθεσης:

​

1. Αναγνωρίζεται, χωρίς πολιτικές αναστολές πλέον, με τον πιο επίσημο τρόπο από την κυβέρνηση η αναγκαιότητα των μνημονιακών προγραμμάτων καθώς και η αδιάσπαστη ενότητα και συνέχεια της προηγούμενης μνημονιακής οχταετίας.

2. Αναζητείται ένα νέο πλαίσιο εποπτείας, μια νέα ισορροπία για τη «μεταμνημονιακή εποχή».

3. Τα προαπαιτούμενα και οι μνημονιακές δεσμεύσεις θα τηρηθούν στο ακέραιο από την κυβέρνηση.

4. Βασικοί πυλώνες των προαπαιτούμενων είναι οι αποκρατικοποιήσεις και η αξιολόγηση/κινητικότητα στο δημόσιο.

 

Για να επανέλθουμε στις βασικές διαπιστώσεις που είχαμε διατυπώσει από τους πρώτους μήνες εκδήλωσης της καπιταλιστικής κρίσης, η υποτίμηση της εργασίας και οι ριζικές αναδιαρθρώσεις σε όλους τους τομείς της οικονομίας αποτελούν τις βασικές επιλογές του αστισμού προκειμένου να ξανακυλήσει ο τροχός της ανάπτυξης. Η επίκληση του χρέους και της εξυπηρέτησής του αποτελούσε το εργαλείο για την καταβύθιση στη μνημονιακή κόλαση και όχι τον πραγματικό στόχο.

​

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται η ψήφιση των προαπαιτούμενων από τη Βουλή, η ένταξη σε αυτά και πάλι του νόμου Κατρούγκαλου για τις συντάξεις, η μείωση του αφορολόγητου από την 1-1-2020, η υποθήκη της Δημόσιας Περιουσίας μέχρι του ποσού των 25 δις ευρώ (μέσω του Υπερταμείου). Οι ανάγκες και τα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας μετατρέπονται σε καύσιμη ύλη για να ανοίξει ο νέος κύκλος ανάπτυξης, να υλοποιηθεί ο στόχος των υψηλών πλεονασμάτων, να προκύψουν οι θετικοί ρυθμοί μεγέθυνσης του ΑΕΠ (1,4% φέτος).

​

Η απουσία του λαϊκού παράγοντα από το προσκήνιο και η κοινωνική αδράνεια αποτελούν βασική προϋπόθεση ώστε να μην υπάρχουν καθυστερήσεις «στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων». Σε αυτήν ακριβώς την αναγκαιότητα για την οργάνωση ενός νέου γύρου πραγματικών ταξικών αγώνων θα κριθούμε όλες και όλοι.