Είμαι αναπληρωτής ειδικής αγωγής, δουλεύω τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αλλά αυτό για το υπουργείο παιδείας απ΄ ότι φαίνεται δεν σημαίνει και πολλά πράγματα. Η προϋπηρεσία μου, η προσφορά μου δηλαδή στο δημόσιο σχολείο σύμφωνα με το πρώτο μεταμνημονιακό νομοσχέδιο για την παιδεία δεν έχει μεγάλη σημασία. Το πρώτο νομοσχέδιο που ψηφίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για το 2019 είναι αυτό που φέρνει τους σκληρούς νόμους της αγοράς στο δημόσιο τομέα. -Η κυβέρνηση που τόσο κόπτεται για την αξιοπρέπεια των εργαζομένων και πανηγυρίζει για τα ψίχουλα που θα δώσει ενόψει εκλογών σε χαμηλόμισθους και συνταξιούχους. Που δήθεν ανησυχεί για τους όρους εργασίας των ιδιωτικών υπαλλήλων και μιλούσε για επαναφορά συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Που υποτίθεται πως κινείται ενάντια στη μαύρη εργασία. Που δεν έπαψε όλο το καλοκαίρι και όχι μόνο να μας βομβαρδίζει με θριαμβολογίες για την μεταμνημονιακή φάση που διανύουμε- έρχεται τώρα και απροκάλυπτα δίνει ένα ισχυρό χτύπημα στη ραχοκοκαλιά του δημόσιου τομέα.

 

Το δημόσιο σχολείο γίνεται ένα πείραμα για την προσπάθεια εφαρμογής απάνθρωπων νεοφιλελεύθερων μοντέλων ρεαλισμού και αξιοκρατίας.

 

Ε, λοιπόν, όχι συνάδελφοι δεν είναι ρεαλισμός η ανθρωποφαγία, οι απάνθρωποι νόμοι της αγοράς, το εξαντλητικό κυνήγι μορίων. Η σταθερή εργασία είναι δικαίωμα, δεν μπαίνει σε κριτήρια ούτε είναι πολυτέλεια. Η σταθερή μόνιμη εργασία δεν αγοράζεται ούτε διεκδικείται σε βάρος άλλων συναδέλφων. Αυτή η μαφιόζικη, κοινωνικά ανεύθυνη λογική, η οποία αναπτύσσει μια ελίτ που εναλλάσσεται και έχει ως αποτέλεσμα την εργασιακή αποσταθεροποίηση όλων μας και τον ανταγωνισμό,  μας φέρνει αντιμέτωπους με μια κατάσταση ζούγκλας.

 

Και διερωτώμαι. Έχουν σκεφτεί ποιες συνέπειες μπορεί να φέρει όλο αυτό στην ποιότητα εκπαίδευσης των μαθητών; Ποιος εκπαιδευτικός ρομπότ θα ασχοληθεί τελικά με τις ανάγκες των μαθητών; Πάντως όχι αυτός που θα αφιερώνει όλο του τον χρόνο στο να συλλέγει ακαδημαϊκά κριτήρια και θα σιχαθεί στο τέλος τη δουλειά του.

 

Επανέρχομαι στο θέμα των εργασιακών συνθηκών για να πω κλείνοντας πως εντοπίζω την ανάγκη για διεύρυνση των απεργιακών κινητοποιήσεων και άνοιγμα του ζητήματος σε άλλους εργασιακούς κλάδους. Η λογική της αξιολόγησης και του "φύγε εσύ να δουλέψω εγώ" έχει ευρύτατα κοινωνικά χαρακτηριστικά και οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να μην στρουθοκαμηλίζουμε. Πρέπει όλοι να λάβουν θέση απέναντι σε αυτήν την κατάσταση που αλλάζει τη φύση των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο τομέα.

 

• Απόσυρση τώρα του νομοσχεδίου

• Εκπαιδευτική απεργία διαρκείας

• Πρόταση για γενική απεργία

• Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις για μαζικούς μόνιμους διορισμούς με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία