Ζήσαμε ιστορικές στιγμές σήμερα. Πρώτον, σήμερα δεν αναπνεύσαμε μόνο δακρυγόνα. Σήμερα αναπνεύσαμε και το οξυγόνο του αγώνα. Και ήταν ζωογόνο αυτό το οξυγόνο. Σήμερα συναντηθήκαμε όλες οι γενιές των εκπαιδευτικών.

​

Το προσοντολόγιο, η αξιολόγηση και όλα όσα προωθεί ο ΟΟΣΑ και η ΕΕ,  στην πραγματικότητα πίσω τους έχουν ένα βασικό στόχο: το σχολείο. Όχι μόνο εμάς ως εργαζόμενους, αλλά το σχολείο. Τι θέλουν για το σχολείο; Δεν θέλουν ένα σχολείο που θα δημιουργεί ανθρώπους με κριτική σκέψη, δεν θέλουν ένα σχολείο που ο άνθρωπος θα έχει μια ολοκληρωμένη πνευματική και ψυχική ανάπτυξη, δε θέλουν ένα σχολείο όπου ο άνθρωπος θα έχει μια ολόπλευρη δημιουργική έκφραση, αλλά ένα σχολείο που θα παράξει το νέο πληβειακό εργατικό δυναμικό, που θα μετακινείται σε όλον τον κόσμο, που θα είναι αυτός ο μετακινούμενος λειτουργικός εργάτης που χρειάζονται.  Για ό,τι χρειάζεται κάθε φορά η αγορά. Αν λοιπόν ο στόχος τους είναι αυτός, σήμερα δώσαμε μια μάχη όχι μόνο για την εργασιακή μας κατοχύρωση και την κατοχύρωση των πτυχίων. Η μάχη που δίνουμε και που θα δώσουμε όλο το επόμενο διάστημα, η μάχη που δίνουμε εδώ και 30 χρόνια και στην οποία έχουμε και νεκρούς είναι η μάχη για να υπάρξει ένα σχολείο όπου το παιδί θα είναι το υποκείμενό του, το παιδί θα έχει τον πρώτο λόγο, το παιδί θα γίνεται άνθρωπος με κριτική σκέψη.

​

Τι σημαίνει αυτό; Δεν μπορεί ένας εκπαιδευτικός ο οποίος κυνηγάει τίτλους σπουδών για να ανταγωνιστεί τον άλλο, ο οποίος έχει ξηλώσει την τσέπη του με κάμποσα χιλιάρικα για να πάει να αγοράσει έναν τίτλο, να μιλάει για αξίες συλλογικότητας. Τι αξίες θα μεταφέρει ένας άνθρωπος που θα μπει στην τάξη, ο οποίος βλέπει τον άλλον ως λύκο που έρχεται να τον φάει; Για ποιες αξίες θα μιλήσει στα παιδιά;

​

Η μεγάλη απάντηση που δώσαμε σήμερα με τη μεγαλειώδη και συγκρουσιακή κινητοποίησή μας είναι ότι υπάρχει μια ζωντανή μαχόμενη εκπαίδευση που σκέφτεται και παλεύει και για την εργασία της, την εργασιακή κατοχύρωση που δίνει το πτυχίο, και για το σχολείο, για τα παιδιά που θέλει να υπηρετήσει μέσα σε αυτό.

​

Δεύτερον, είναι μια ιστορική στιγμή και για έναν άλλον πολιτικό λόγο. Είναι η πρώτη φορά νομίζω που με τόσο μαζικούς όρους έσπασε η βιτρίνα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όχι από τον ΣΚΑΙ και τον Μητσοτάκη, όχι από τα τηλεοπτικά κανάλια, αλλά από τη σκοπιά του αγώνα, από τη σκοπιά των δακρυγόνων, από τη σκοπιά των κοινωνικών αναγκών. Είναι πολύ μεγάλη κατάκτηση. Δεν είναι το μέλλον μας η Βραζιλία του Μπολσονάρου, ούτε οι φασίστες της Ευρώπης, αλλά υπάρχει ένας κόσμος που κάνει πολιτική την ίδια του την κοινωνική ανάγκη. Και από αυτή την κοινωνική ανάγκη θα δημιουργηθούν οι πολιτικές απόψεις, οι αντιλήψεις, οι προτάσεις για αλλαγή αυτής της κοινωνίας. Αυτό είναι μια δεύτερη μεγάλη ιστορική στιγμή.

​

Τρίτο και τελευταίο για να κλείσω, που νομίζω δεν ακούστηκε. έχετε συνάδελφοι σκεφτεί τι τεράστια αγορά, τι τεράστια κερδοφόρα αγορά (που είναι από τους στόχους του ΟΟΣΑ) ανοίγει αυτή η ιστορία με το προσοντολόγιο; Από τους 200.000 μόνιμους και αδιόριστους εκπαιδευτικούς έστω ότι οι 30 μόνο χιλιάδες επιχειρήσουν να πάρουν έναν επιπλέον ακαδημαϊκό τίτλο επί πληρωμή, μιλάμε για δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες εκατομμύρια. Μία αγορά που όχι μόνο θα πλουτίσει κάποιους, θα υποβαθμίσει το δημόσιο πανεπιστήμιο, θα φέρει προ των πυλών τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά θα κατευθύνει και την επιστημονική γνώση.  Πρέπει να βγούμε προς τα έξω στην κοινωνία και να τα πούμε αυτά.

​

Το 2008 εμφανίστηκαν τα πρώτα 400ωρα σεμινάρια ειδικής αγωγής, πάνω στο ότι δεν υπήρχε κατοχυρωμένο πτυχίο ειδικής αγωγής και ταυτόχρονα έκλεισαν τα διδασκαλία που έδιναν τη δυνατότητα για μετεκπαίδευση στην ειδική αγωγή. Στα 10 χρόνια που πέρασαν μέχρι σήμερα, έγιναν σεμινάρια παρά σεμιναρίων, πλούτισαν αρκετοί, και πολλοί εκπαιδευτικοί κατευθύνθηκαν στην απόκτηση ενός (πολλές φορές) ακριβοπληρωμένου ακαδημαϊκού τίτλου. Αυτό σε λίγο δεν θα αρκεί, θα χρειάζεται πιο εξειδικευμένος, πιο ακριβοπληρωμένος τίτλος και ταυτόχρονα θα καταργούνται οι βασικές παιδαγωγικές σπουδές που εξασφαλίζουν την επιστημονική γνώση. Προσόντα, προσόντα, προσόντα… Αύριο θα στουμπώσει η ειδική αγωγή. Αύριο θα είναι κάτι άλλο. Αύριο μπορεί να είναι η διαπολιτισμική αγωγή, η πληροφορική. Θα κατευθύνουν κάθε φορά εκεί που θέλουν την εκπαίδευση. Πάρτε για παράδειγμα την υπεύθυνη εκπαιδευτικής πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας… ποια είναι η σχέση της  εδώ και χρόνια με μια ΜΚΟ που έχει στόχο της να κάνει τον εθελοντισμό μάθημα στα δημοτικά σχολεία; Αν αρχίσετε να βλέπετε σεμινάρια μοριοδοτούμενα για τον εθελοντισμό, θα ξέρετε ίσως ποιος είναι από πίσω και πού θέλουν να κατευθύνουν την εκπαίδευση.

​

Κλείνω με το εξής. Δύο καθήκοντα για όλους μας:

​

Πραγματοποιούμε μια εξωστρεφή μαζική κατάληψη με πολλά δρώμενα,

​

Πραγματοποιούμε μια μεγάλη … μεγάλη κινητοποίηση τη Δευτέρα. Νομίζω τα πάντα πρέπει να κατευθυνθούν ώστε το συλλαλητήριο της Δευτέρας να είναι ιστορικότερο από το σημερινό.