ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
άρθρα και προκηρύξεις για τις εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις τη στιγμή που αυτές συμβαίνουν.
[Η Εκπαιδευτική Λέσχη συγκεντρώνει και παρουσιάζει στους αναγνώστες της ορισμένα κείμενα από το παρελθόν του εκπαιδευτικού κινήματος. Είναι κείμενα που γράφτηκαν τη στιγμή που οι κάθε λογής εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις- σε όλο το διάστημα των τελευταίων 25 χρόνων- έπαιρναν σάρκα και οστά.
-
Αποτυπώνουν πως το εκπαιδευτικό κίνημα αντιλαμβάνεται και αποτιμά το μέγεθος της επίθεσης στα μορφωτικά δικαιώματα και τις εργασιακές σχέσεις, που οι αναδιαρθρώσεις συνεπάγονται.
-
Καταδεικνύουν τον τρόπο με τον οποίο οργανώνει την αντίστασή του –τις μικρές και τις μεγάλες μάχες που δόθηκαν όλο αυτό το διάστημα– σε μια εποχή που οικοδομείται σταδιακά η ιδεολογική κυριαρχία του νεοφιλελεύθερου παραδείγματος.
-
Σηματοδοτούν την ανάδυση ενός διαφορετικού μοντέλου συνδικαλισμού που έρχεται σε αντίθεση με τον κατεστημένο - κομματικό συνδικαλισμό.
-
Κάνουν φανερή, στον προσεκτικό αναγνώστη, την αδυναμία του εκπαιδευτικού κινήματος -πέρα από την αναγκαία αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις- να οικοδομήσει ένα ανταγωνιστικό σχέδιο για το σχολείο και την κοινωνία.]
1ο ΚΕΙΜΕΝΟ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΖΙΡΤΖΗΣ
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
(1997)
Ένα εξαιρετικά διεισδυτικό κείμενο για την αξιολόγηση που αν και γράφτηκε σχεδόν πριν από είκοσι χρόνια εξακολουθεί να είναι επίκαιρο. Γράφτηκε και κυκλοφόρησε στη Θεσσαλονίκη ως προκήρυξη στα 1997, λίγο πριν ο τότε Υπουργός Παιδείας, Γεράσιμος Αρσένης, καταθέσει μέσα στο κατακαλόκαιρο το ν. 2525/97 ερήμην της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Ο συντάκτης του κειμένου παραθέτει μια minimum ιστορική αναδρομή του φαινομένου της αξιολόγησης στην εκπαίδευση, εξετάζει την αξιολόγηση από τη πλευρά της κοινωνιολογίας εστιάζοντας στην ιδιαίτερη σημασία που αυτή αποκτά στα πλαίσια της αυταρχικής εκπαίδευσης, ανατέμνει με οξυδέρκεια την τότε πολιτική, κοινωνική και εκπαιδευτική πραγματικότητα, αναδεικνύει την σύνδεση κοινωνικών και εκπαιδευτικών ανισοτήτων και τέλος αποκαλύπτει το ιδεολόγημα για την «ουδετερότητα» της αξιολόγησης συνδέοντας την με συγκεκριμένες επιλογές για το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς.
2ο ΚΕΙΜΕΝΟ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΖΙΡΤΗΣ
ΕΞΟΜΟΙΩΣΗ- ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΗ
Ή «Η ΚΟΤΑ ΠΟΥ ΕΚΛΩΣΕ ΕΝΑ ΑΥΓΟ ΠΑΠΙΑΣ»
(1997)
Το δεύτερο αυτό κείμενο του Γιάννη Βεζιρτζή είναι και αυτό γραμμένο στα 1997 και καταπιάνεται με την «εξομοίωση». Ο όρος αναφέρεται στο ζήτημα της ακαδημαϊκής και επαγγελματικής αναβάθμισης των δασκάλων και των νηπιαγωγών με πτυχίο διετούς Παιδαγωγικής Ακαδημίας, προς την κατεύθυνση της εξομοίωσης τους με τους πτυχιούχους εκπαιδευτικούς τετραετούς φοίτησης. Ζήτημα που πυροδότησε έναν ιδιαίτερης έντασης και παρατεταμένο αγώνα από την πλευρά του κινήματος των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το κείμενο επισημαίνει τις κρατικές ολιγωρίες και παλινωδίες αλλά και ασκεί δριμεία κριτική στην Δ.Ο.Ε της οποίας η υπαναχώρηση από το αίτημα για «αυτόματη διοικητική εξομοίωση» σηματοδότησε και την ήττα του εκπαιδευτικού κινήματος απέναντι στο Υπουργείο παιδείας αλλά και το τότε πανεπιστημιακό κατεστημένο που είχε αναλάβει- με το αζημίωτο- να διεκπεραιώσει την όλη διαδικασία.
