Ένα πλήθος από 4.000 κόκκινο-ντυμένους δασκάλους, γονείς και μαθητές διαδήλωσαν στο κέντρο του Σιάτλ, την Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015. (Φωτογραφία: Kyle Stokes KPLU)
Η αντιπαράθεση ανάμεσα στην Ένωση Εκπαιδευτικών του Σιάτλ, η οποία αντιπροσωπεύει τους δασκάλους και το βοηθητικό εκπαιδευτικό προσωπικό, και την περιφέρεια των Δημόσιων Σχολείων του Σιάτλ, θα μπορούσε να καταλήξει σε αποτέλεσμα την Τετάρτη αυτής της εβδομάδας (9/9/2015). Σε μια μαζική συνεδρίαση την προηγούμενη εβδομάδα, περίπου 2.000 μέλη της Ένωσης Εκπαιδευτικών του Σιάτλ ψήφισαν ομόφωνα υπέρ μιας απεργίας στις 9 Σεπτεμβρίου, πρώτη ημέρα των μαθημάτων, αν οι διαπραγματεύσεις με τη σχολική περιφέρεια αποτύγχαναν να καταλήξουν σε συμφωνία.[3]
Προσαρμόζοντας ένα σύνθημα από την απεργία των δασκάλων του Σικάγο το 2012, οι δάσκαλοι λένε ότι είναι έτοιμοι να απεργήσουν για το σχολείο που αξίζει στους μαθητές του Σιάτλ. Η Ένωση Εκπαιδευτικών του Σιάτλ πιέζει για μια μείωση του αριθμού των εξετάσεων υψηλού διακυβεύματος, ώστε να απαλλαγούν οι εκπαιδευτικοί από την «πρόοδο των μαθητών», που δένει την αξιολόγηση των δασκάλων με τη βαθμολογία των μαθητών στις εξετάσεις και για να αναπροσανατολίσει το πρόγραμμα σπουδών μακριά από την ανηλεή προετοιμασία των μαθητών για τις εξετάσεις. Η Ένωση επίσης πιέζει για τη δημιουργία ομάδων σε κάθε τομέα εργασίας, για να εντοπιστούν και αντιμετωπιστούν δομικές αδικίες, και για τη θέσπιση ανώτατου ορίου μαθητών που παρακολουθεί ένας σύμβουλος ή ψυχολόγος. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, η σχολική περιφέρεια έχει συμφωνήσει για μια αύξηση του χρόνου διαλείμματος των μαθητών σε όλη την περιοχή, μια απαίτηση που η Ένωση υιοθέτησε μετά την περσινή κινητοποίηση των γονέων γύρω από αυτό το θέμα.
Επίσης σε κίνδυνο βρίσκονται οι μισθοί: οι δάσκαλοι, των οποίων οι μισθοί δεν έχουν προσαρμοστεί στο κόστος ζωής για μια περίοδο έξι ετών, ζητούν 6% αύξηση για κάθε τρίχρονο συμβόλαιο, ώστε να υποστηριχθούν οι εκπαιδευτικοί για να αντιμετωπίσουν τις αυξανόμενες δαπάνες, που καθιστούν δύσκολο το να ζουν στην πόλη όπου εργάζονται.
Ο Νταν Τροκόλι είναι δάσκαλος στο Σιάτλ, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ένωσης Εκπαιδευτικών του Σιάτλ και υποστηρικτής των Εκπαιδευτικών για την Κοινωνική Ισότητα. Με αυτή την επιστολή εξηγεί γιατί στηρίζει μια απεργία, για να επιτευχθούν όλοι οι στόχοι της Ένωσης και για να παλέψει για τη δικαιοσύνη στην εκπαίδευση.
Το όνομά μου είναι Νταν και διδάσκω, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, 15 χρόνια. Το σωματείο μου, η Ένωση Εκπαιδευτικών του Σιάτλ, διαπραγματεύεται αυτή την περίοδο με την περιφέρεια των Δημόσιων Σχολείων του Σιάτλ και πρόσφατα ενέκρινε ομόφωνα μια απεργία την ημέρα ανοίγματος των σχολείων, αν δεν μπορέσουμε να φτάσουμε σε μια συμφωνία με τη σχολική περιφέρεια.
Στο σωματείο μας κυριαρχούν ο θυμός και η διάθεση απείθειας. Οι εκπαιδευτικοί έχουν πιεστεί για πολύ καιρό και πολλοί νιώθουν ότι δεν μπορούν να αντέξουν άλλο. Η απεργία μας γίνεται για το σεβασμό. Για τη δικαιοσύνη. Αλλά, περισσότερο από όλα, για τον επαναπροσδιορισμό του αφηγήματος γύρω από τη δημόσια εκπαίδευση και την επαναβεβαίωση της φωνής των εκπαιδευτικών αναφορικά με το μέλλον της δημόσιας εκπαίδευσης.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης σχετικά με την απεργία, πολλά μέλη υποστήριξαν την απεργία νιώθοντας ταυτόχρονα την ανάγκη να αποποιηθούν την ευθύνη και λέγοντας περίπου ότι «εγώ δεν θέλω να απεργήσω, αλλά…». Καταλαβαίνω το πνεύμα αυτής της φράσης. Οι δάσκαλοι είναι μια ομάδα αφοσιωμένη στο έργο της. Θυσιάζουμε το χρόνο μας (με τη μορφή πολλών απλήρωτων ωρών) και επενδύουμε ένα τεράστιο ποσό συναισθηματικής ενέργειας ανησυχώντας για τους μαθητές μας. Πρόκειται για ένα γεγονός τόσο πλατιά αποδεκτό, που διαψεύδει το επιχειρηματικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο στην εκπαίδευση, το οποίο αποσκοπεί στον εξευτελισμό των εκπαιδευτικών.
Ωστόσο, πρέπει να πω ότι θέλω να απεργήσω. Τις προάλλες, καθώς διαδήλωνα μαζί με άλλους συναδέλφους, είδα πολλούς μαθητές και χάρηκα που τους ξανασυνάντησα μετά το καλοκαίρι. Και όμως, σκέφτομαι ότι το νομοθετικό σώμα της πολιτείας της Ουάσινγκτον αγνόησε συνειδητά για πολλά χρόνια τις επιταγές του πολιτειακού Συντάγματος καθώς και μια απόφαση του πολιτειακού Ανωτάτου Δικαστηρίου για την εξ ολοκλήρου χρηματοδότηση της εκπαίδευσης. Σκέφτομαι ότι οι υποστηρικτικές δομές προς τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες, όπως οι σύμβουλοι και ακόμη και το θερινό σχολείο, έχουν κοπεί. Σκέφτομαι το μεγάλο αριθμό εξαιρετικών εκπαιδευτικών που έχω γνωρίσει όλα αυτά τα χρόνια και οι οποίοι είτε έχουν εγκαταλείψει το επάγγελμα ή έχουν εκδιωχθεί από ψυχρούς και ανάλγητους προϊσταμένους.
Η Ένωση Εκπαιδευτικών του Σιάτλ δεν έχει απεργήσει εδώ και 30 χρόνια. Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι ξεχνούν. Ξεχνάμε ότι έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε αυτά τα πράγματα. Το ίδιο ξεχνούν και οι εργοδότες μας.
- - - - - - - - - - - - - - - -
Όταν σκέφτομαι την απεργία, σκέφτομαι μερικούς από τους μαθητές μου που συναντούν δυσκολίες και των οποίων οι γονείς έχασαν τη δουλειά τους και έπρεπε να μετακομίσουν ακριβώς τη στιγμή που είχαν αρχίσει να με καταλαβαίνουν. Σκέφτομαι άλλους, που οι γονείς τους απροσδόκητα απελάθηκαν και βρέθηκαν ξαφνικά στο δρόμο. Σκέφτομαι και πολλούς μαθητές μου που ζουν με την καθημερινή πραγματικότητα της καταπίεσης, είτε λόγω φυλετικών χαρακτηριστικών είτε από ομοφοβικά πειράγματα.
Σκέφτομαι τι αγώνας χρειάζεται για να γίνει η παραμικρή αλλαγή σε αυτά τα μεγάλα ζητήματα και η αποφασιστικότητά μου δυναμώνει χίλιες φορές. Αυτό οφείλεται σε μια θεμελιώδη πραγματικότητα: ότι ο συλλογικός αγώνας είναι το ισχυρότερο μέσο για να αλλάξεις τα πράγματα. Κι αυτό όχι απλά επειδή κινητοποιεί και συντονίζει τη βασική δύναμη που διαθέτουν οι απλοί άνθρωποι, οι εργαζόμενοι, αλλά επειδή απαιτεί με τέτοιον επιτακτικό τρόπο από τους ανθρώπους να δουλεύουν μαζί και να αλληλεξαρτώνται, ώστε αρχίζουν να ξεπερνούν διαιρέσεις μεταξύ τους και μπορούν για πρώτη φορά πραγματικά να συλλάβουν τη δυνατότητα πολύ μεγαλύτερων αλλαγών.
Η παραγνώριση αυτού του σημαντικού μαθήματος έχει αποδειχθεί καταστροφική για το εργατικό κίνημα. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα τα σωματεία έχουν το μικρότερο αριθμό μελών των τελευταίων εβδομήντα ετών, ενώ την ίδια ώρα ο αριθμός των απεργιών βρίσκεται σε διαχρονικό χαμηλό. Την τελευταία φορά που η Ένωση Εκπαιδευτικών του Σιάτλ διαπραγματεύτηκε, το σωματείο δεν ήταν προετοιμασμένο για απεργία, και η κατάληξη ήταν μια συμφωνία που περιελάμβανε στην αξιολόγησή μας την ίδια άδικη και ανακριβή «πρόοδο των μαθητών», βασισμένη στη βαθμολογία τους στις εξετάσεις, ακριβώς αυτό δηλαδή που προσπαθούμε αυτή την περίοδο να εξαλείψουμε.
Κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας για την απεργία, πολλοί δήλωσαν ότι εμπιστεύονται την ομάδα διαπραγμάτευσης και την εκλεγμένη ηγεσία. Πράγματι, αυτές οι ομάδες έχουν επιδείξει μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στο πρόσφατο διάστημα απ' ό,τι σε προηγούμενες διαπραγματεύσεις. Αλλά για μένα, η δύναμη στο σωματείο δεν είναι η εμπιστοσύνη σε όποιον με έχει εκλέξει αλλά η εμπιστοσύνη σε όλα τα μέλη αυτού του σωματείου που έχουν το θάρρος να σταθούν ενωμένοι. Επειδή, για άλλη μια φορά, αυτός είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα τώρα που οι πολιτικοί μας δεν βρίσκονται σε επαφή με τον κόσμο και λένε τόσο πολλά ψέματα, ώστε πολλοί άνθρωποι φαίνονται ανίκανοι να βρουν ανάμεσα στους υποψηφίους κάποιον που θα μπορούσε να φέρει κάποια αλλαγή. Αγνοούν κάτι σημαντικό: ότι αυτοί στους οποίους μπορούμε να στραφούμε είναι όλοι γύρω μας, ότι δεν χρειαζόμαστε τους πολιτικούς για να μας εκπροσωπούν, όταν έχουμε τη δύναμη, με την προϋπόθεση ότι ο αγώνας είναι καλά οργανωμένος και σχεδιασμένος.
Θέλω λοιπόν να απεργήσω. Για τους μαθητές μου, για το μέλλον μας, για να αλλάξουν τα πράγματα.[4]
[1] Ένωση Εκπαιδευτικών του Σιάτλ, Διοικητικό Συμβούλιο, Εκπαιδευτικοί για την Κοινωνική Ισότητα.
[2] Δημοσιεύτηκε στο socialistworker.org στις 8 Σεπτεμβρίου 2015.Top of FormBottom of Form
[3] Η Ένωση Εκπαιδευτικών του Σιάτλ διαπραγματευόταν με την περιφέρεια των Δημόσιων Σχολείων του Σιάτλ για 4 μήνες. Λίγες μέρες πριν ξεκινήσουν τα σχολεία (αρχές Σεπτέμβρη), το σωματείο και η περιφέρεια των δημοσίων σχολείων απείχαν πολύ από την επίτευξη μιας συμφωνίας.
Από την ιστοσελίδα της Ένωσης Εκπαιδευτικών του Σιάτλ, παραθέτουμε τα αιτήματα που ακόμη δεν είχαν ικανοποιηθεί:
-
Επαγγελματική αμοιβή: Πρέπει να προσελκύσουμε και να διατηρήσουμε καταρτισμένους εκπαιδευτικούς στο Σιάτλ, το οποίο είναι μια από τις ακριβότερες πόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχουν περάσει έξι έτη χωρίς να υπάρξει τιμαριθμική αναπροσαρμογή των αποδοχών με βάση την αύξηση του κόστους ζωήςκαι πέντε έτη χωρίς το κράτος να αυξήσει τη χρηματοδότηση για την υγειονομική περίθαλψη εκπαιδευτικών.
-
Εγγυημένα διαλείμματα για τους μαθητές: Ο χρόνος των διαλειμμάτων ποικίλλει ανάλογα με την περιφέρεια και πιστεύουμε ότι όλοι οι μαθητές ωφελούνται από ένα εγγυημένο χρονικό διάστημα για παιχνίδι και άσκηση.
-
Δίκαιες αξιολογήσεις εκπαιδευτικών και προσωπικού: Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αξιολογούνται δίκαια και με συνέπεια και ο στόχος πρέπει να είναι η παροχή της υποστήριξης που όλοι οι εκπαιδευτικοί χρειάζονται για να είναι επιτυχημένοι.
-
Λογικές Εξετάσεις: Οι πάρα πολλές τυποποιημένες εξετάσεις κλέβουν χρόνο από την μάθηση στην τάξη.
-
Μείωση του φόρτου εργασίας για το βοηθητικό εκπαιδευτικό προσωπικό: Το βοηθητικό εκπαιδευτικό προσωπικό παρέχει στους μαθητές σημαντικές υπηρεσίες και υποστήριξη, αλλά ο τρέχον φόρτος εργασίας έχει ως επακόλουθο ότι πολλοί μαθητές δεν λαμβάνουν τη βοήθεια που χρειάζονται.
-
Μείωση του φόρτου εργασίας για τους υπαλλήλους γραφείου: Οι υπάλληλοι γραφείου κάνουν σημαντική δουλειά και διαδραματίζουν πολλούς ρόλους – και πρέπει να αποζημιώνονται για την πρόσθετη εργασία που κάνουν.
-
Δίκαιη αντιμετώπιση μαθητών σχετικά με θέματα πειθαρχίας και του χάσματος των ευκαιριών: Πρέπει να εστιάσουμε στα ζητήματα δικαιοσύνης σε όλη την περιφέρεια του Σιάτλ κιόχι μόνο σε έξι σχολεία.
-
Η πρόταση της διοίκησης να κάνει τους δασκάλους να εργαστούν περισσότερο χωρίς αμοιβή: Είναι μη ρεαλιστικό να περιμένεις οι δάσκαλοι να εργάζονται περισσότερες ώρες χωρίς πρόσθετη αμοιβή.Η διοίκηση της περιφέρειας δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει πως η πρότασή τους αυτή θα βοηθήσει τους μαθητές.
[4] Την Κυριακή 19-09-2015, χιλιάδες μέλη της Ένωσης Εκπαιδευτικών του Σιάτλ συγκεντρώθηκαν σε μια γενική συνέλευση και ψήφισαν να εγκρίνουν ένα νέο συμβόλαιο με την περιφέρεια των Δημόσιων Σχολείων του Σιάτλ. Η ψηφοφορία αυτή έληξε επισήμως την απεργία των εκπαιδευτικών του Σιάτλ , η οποία άρχισε στις 10 Σεπτεμβρίου 2015 και διέκοψε τις πέντε πρώτες ημέρες του σχολείου .
Αυτή η νέα σύμβαση περιέχει πολλά σημεία που χρειάστηκε πολύς αγώνας για να επιτευχθούν σχετικά με την κοινωνική δικαιοσύνη και για τα οποία η σχολική περιφέρεια έλεγε ότι ποτέ δεν πρόκειται να χορηγήσει.
Τα κυριότερα σημεία περιλαμβάνουν:
-
Διαλείμματα : Εγγυημένα διαλείμματα των 30 λεπτών για όλους τους μαθητές του Δημοτικού.
-
Λογικές εξετάσεις: Νέες πολιτικές για τη μείωση των υπερβολικών εξετάσεων για τους μαθητές.
-
Επαγγελματική αμοιβή : Βασική αύξηση μισθών από 3%, 2% και 4,5% (για κάθε χρόνο από 2015 ως 1917), συν την τιμαριθμική αναπροσαρμογή των αποδοχών με βάση την αύξηση του κόστους ζωής κατά 4,8%
-
Δίκαιη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και του προσωπικού: Τα αποτελέσματα των βαθμολογιών (των μαθητών) δεν θα συνδέονται πλέον με τις αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών. Επίσης, υπάρχει μια νέα λογική στο συμβόλαιο που θα υποστηρίζει την επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών.
-
Μείωση του φόρτου εργασίας των εκπαιδευτικών: Πρόσθετο προσωπικό και για να μειωθεί ο φόρτος εργασίας και για την παροχή υπηρεσιών προς τους μαθητές.
-
Δίκαιη αντιμετώπιση μαθητών σχετικά με θέματα πειθαρχίας και του χάσματος των ευκαιριών: Δημιουργία ομάδων δίκαιης φυλετικής αντιμετώπισης και ισονομίας σε 30 εκ των σχολείων της περιφέρειας.
-
Η πρόταση της κυβέρνησης να επιμηκύνει τη διάρκεια της σχολικής ημέρας: Οι εκπαιδευτικοί θα αποζημιώνονται για την πρόσθετη εργασία.
